یک شیعه با سلاح قلم

سرور من! ما هم گاهی به رسم دلتنگی به چشمهای خورشید زل میزنیم و برای آمدنت دعا میکنیم. نشانش رد اشکهایی ست که گه گاه روی لبخندهای چروک خورده مان مینشیند. ما تمام غصه های دلمان را جمع کرده ایم برای تو.... میدانم از دستمان چه رنجی میکشی. ببخش! اگر یادمان میرود که منتسب به شماییم. خلاصه آقا! خسته ایم از این همه رنج, کی می آیی؟